يا ترى ليه

احنا ليه دايما بنفترض اننا لو كنا كملنا مع اللى حبناه كنا هنبقى اسعد من دلوقتى، ولما بنزعل على اى حاجه واحنا طبعا بنزعل كتير دايما بنفتكر ونقول "اه لو"، ياترى جبنا الثقه فى لو دى منين ومين قالنا اننا هنبقى سعدا

لما اى حد بيجى يواسينا ويقولنا ده ربنا بيحبك بنقوله اه، بس من جوانا مش مصدقين حتى لو عارفين ان حياتنا معاه كانت هتبقى سوداااااااااااااااااااااااااااا، بنقول لنفسنا سودا سودا بس نكون مع بعض، ليه كنا راضين بالحياه السودا وهى اللى مرضيتس بينا

لما اى حد بيقولنا ده الخير لينا، بنبقى متأكدين ان ده الخير لينا بس مش مصدقين ان الخير ممكن يكون فى البعد عنه لاننا عمرنا مهنعيش حياه سعيده من غيره طب ازاى يكون هو ده الخير

لما حد بيقولنا بكره ننسى بنقوله انت مش فاهم حاجه واللى بره مش زى اللى جوه، ومش عايزين حد يكلمنا فى الموضوع ده تانى لاننا عايزين ننسى ومش عايزين، ننسى علشان منفكرش كل شويه فى السعادة اللى كنا هنعيش فيها معاه، ومش عايزين ننسى علشان كل اللى فاضلنا دلوقتى هى الذكريات دى

ولو فكرنا فى النسيان بنبقى عايزين نفقد الذاكره، علشان ننسى كل حاجه حتى احنا مين، لاننا لو نسيناه هو بس هنفضل فاكرين حياتنا كانت ازاى واحنا معاه

مش حاسين ان بكره اللى هننسى فيه ده هيجى فعلا، وليه الناس اللى بيقولولنا كده مش فاكرين نفسهم اصلا لما كانوا زينا

بنفضل فاكرين الحلو بس وننسى الوحش كله، حتى لو كان كله وحش بنفتكره على انه حلو ونحن ليه

لو عرفنا انه بقى مع حد تانى بنزعل اوى، علشان واحده تانيه خدت سعادتنا اللى كنا هنعيش فيها معاه

مش بنصدق ان اى خرم قلب مش اخر الدنيا، وان ممكن دنيا تانية نشوفها من الخرم ده

مين اللى مش فاهم، احنا ولا هما، طب احنا ليه بنفكر كده، زعلانين ليه علشان مش حاسين اننا ممكن نلاقى حد تانى زيه ولا علشان ممكن منلاقيش حد تانى يحبنا، ولا علشان خايفين اننا منقدرش نحب تانى، ولا علشان السعادة اللى حسينا بيها كانت مختلفه عن اى سعادة تانية حسينا بيها فى حياتنا وخلاص بعد مالاقيناها واحنا اللى فضلنا نجرى وراها بالمشوار راحت تانى

ولا علشان ايه

امالى اللى كانت سودا

حاسة بحاجات غريبة اوى الايام دى، انا مش عارفة افتكر حياتى كانت عاملة ازاى قبل الثورة ومش عارفة برضه اتخيل الايام اللى جاية عاملة ازاى، حاسة انى عايزة اوقف الزمن علشان افهم واستوعب واصدق، حاسة ان كل حاجة متلخبطة ومحدش عارف اى حاجة ونفسى اطفى اللمبة اللى جوة مخى واريحة شوية لانى بشم ريحة شياطه كل يوم من كتر التفكير لان اللى بيحصل اكبر من قدرة تفكير اى حد، يوم اصحى اقول لنفسى احنا فعلا عملنا ثورة ولا ده كان حلم ويوم اصحى اقول مين اللى عايز ينط على الثورة

عايزة اقف واتنح شوية ومعملش اى حاجة بس مبسوطة فى نفس الوقت وحاسة انى بشوف كل حاجة لاول مرة كأن كل حاجه جديدة وانى اول مره اعيش فى الدنيا، لاول مره بشوف الكباية مليانة على الاخر بعد ماكنت مبشوفهاش اصلا

مش مصدقه انه جه اليوم اللى امشى فيه جنب الدبابه واسمع صوت ضرب النار عادى زى الكلاكسات، واشوف فيه ولد بيدافع عن بنت، وان الشهامة والرجولة طلعت مش اساطير قديمة وكانت طول عمرها موجوده بس كانت مستخبيه تحت الانكسار والخضوع وضياع الامل وعدم الانتماء، بفرح اوى لما الاقى حد كبير بيقول انتوا احسن مننا وعملتوا اللى معرفناش نعمله، واخيرا هيبقى عندنا اللى نحكيه لولادنا ونقولهم كان فى مره ثورة، زى مافضلنا طول عمرنا نسمع حكايات حرب اكتوبر من اهالينا بس كنا شايفنها بعيدة اوى علينا، لما بشوف حد ماسك علم او اسمع يا حبيبتى يا مصر بقول لنفسى هى الحاجات دى كانت طول عمرها موجوده

تقريبا هو دة الامل اللى بيقولوا عليه، انا اول مرة احس بيه واعرف طعمة، اصل الشخصيات المتشائمه اللى زى حالاتى اللى بتشوف كل حاجه منيله بنيله بنبقى دايما محتاجين حد يقولنا ان الدنيا مش وحشة اوى كدة، وان الناس مش زبالة الى ان يثبت العكس، نفسنا نصدق ان فيه امل فى اى حاجة لان الامل هو الحاجة الوحيدة اللى بتخليك قادر تصحى كل يوم لان عندك امل ان النهاردة هيكون احسن، وان مسيرها تروق وتحلى حتى لو مش عارف امتى

الامل اللى بقينا محتاجينه اوى دلوقتى اكتر من زمان علشان نكمل الطريق اللى الثورة كانت اوله مش اخره، لازم نعرف اننا بقينا فى مرحله مبقاش نافع فيها نقول زمان كان احسن لاننا عملنا كل ده علشان بكره، وحتى لو بكره اللى احنا عايزينه اتأخر شويه لازم نتأكد انه ان شاء الله جى، مبقاش نافع كل واحد يقول يلا نفسى ويستنى غيره هو اللى يغير ويقول ماهى مجتش عليا، لانها نفس المركب لازم كلنا نبدأ بنفسنا الاول لان كل خطوة بقت محسوبة عليك من النهاردة، لازم كل واحد يقرا ويعرف ويدور ويفكر لانك انت اللى هتختار واحنا عملنا كل ده علشان نقدر نختار، مينفعش تزهق ويجيلك اكتئاب ومتبقاش عايز تعرف حاجه تانى ده الطريق لسه طويل اوى ومحتاج صبر واحنا صبرنا على الوحش سنين دى خلاص هانت، مينفعش تخاف وتقول كفايه كدة ماهو اللى بيحصل دلوقتى كان برضه بيحصل زمان بس مكناش بنعرف ولا بنسمع عنه، مينفعش كل واحد مختلف معاه فى رأيه تبقى عدوه لانك عمرك ماهتعرف تجمع الناس على حاجة واحدة

احنا عملنا كل ده علشان بلدنا اللى فضلنا طول عمرنا بنسمع عنها ومكناش عارفين ان مكانها موجود فى قلب كل واحد وانها مش مجرد اسم مكتوب فى بطاقة وبسبور لاننا عمرنا ماسألنا نفسنا ماهى موجوده هتروح فين يعنى، علشان نحس بالخوف عليها وانها ممكن تضيع طيب لو البلد ضاعت هيتباقلنا ايه، علشان نحمد ربنا على نعمة الامان ونعرف اد ايه ربنا كان بيحبنا لانه كان مدينا حاجة حارم منها ناس كتير اوى لما حسينا باحساسهم باللى عايشينوه بقالهم سنين واحنا مش قادرين نستحمله كام يوم، علشان ترجعلنا ثقتنا فى نفسنا واننا ممكن نكون جيل فيسبوك وستار اكاديمى بس دماغنا مش مسوسه، علشان الاجيال اللى بعدنا اللى كنا خايفين عليها وبنقول ان كل جيل بيجى اضيع من اللى قبله يلاقوا حاجه ينتموا ليها هما اللى عاملينها ويبقوا عارفين انه ممكن يجى وقت حتى الحاجات اللى فاكرينها مسلمات ممكن ميلاقوهاش

انا زى كل الناس قلقانه وخايفه بس مطمنه ومبسوطه ومتفائله لان مصر مش غرقانه هى بس مش عارفه هترسى فين